Ik heb de diagnose AGDS. Het zit bij mij bijna uitsluitend intern, in mijn hoofd en gevoel. Als een soort stemmen, alleen de dames (of in feite meisjes) zijn niet hoorbaar. Maar de verschillende intonaties zijn altijd wel heel voelbaar, plus dat hun taal altijd in de ‘jij’-vorm is wanneer het tegen mij gericht is.
Eén deel probeert mij in feite te beschermen, alleen doet ze het op een nogal onbeholpen manier: ze ontkent mijn bestaan. Ik kan in gesprek gaan met haar, maar dat wordt een discussie en ik word er alleen nog maar banger door. Haar manier van beschermen is ‘wees er maar helemaal niet, dan gebeuren er ook niet opnieuw nare dingen‘. Teksten van haar zijn: “jij bestaat niet”, “jij mag niet bestaan”.
Om haar gerust te stellen en ervoor te zorgen dat ze niet met heftige gevoelens gaat smijten, vermijd ik in mijn taalgebruik woorden die gaan over ‘er zijn’. Het probleem is dat die woorden héél vaak voorkomen: woorden als ‘Ik’ aan het begin van een zin, ‘ik ben…’, ‘mij’, ‘mezelf’, ‘zelf’. Alles wat met ‘zijn’ te maken heeft en wat betrekking op mij zou kunnen hebben is echt verboden. Best lastig als je die woorden dus niet kunt gebruiken.
Je wordt er wel creatief met taal door.
