“De groepstentoonstelling ‘The Body Keeps the Score’ is ontleend aan het gelijknamige boek van de Nederlands-Amerikaanse psychiater en hoogleraar Bessel van der Kolk. Ik heb het verslonden tijdens de research voor mijn eigen, auto-fictieve boek ‘Ik zal je nooit meer’. Het startpunt voor deze roman is mijn eigen rouwproces na het overlijden van mijn moeder toen ik zestien was. Een proces dat ik jarenlang uitstelde. Als eind twintiger ben ik op onderzoek uitgegaan: hoe kan het dat ik nooit door de rouw heen ben gegaan? Waarom speelt mijn moeder en het verliezen van haar nauwelijks een (actieve) rol in mijn leven? Waarom voel ik überhaupt zo weinig?

Ik stuitte toevallig op het werk van Van der Kolk. Hij schrijft in zijn boek over mensen in rouw, die na het verliezen van een dierbare in hun dagelijkse leven misschien niet constant geconfronteerd worden met de effecten hiervan, maar hoe onder de oppervlakte, op lichamelijk niveau ook nog een hele wereld afspeelt. Ik leerde voor het eerst over het eigen geheugen van ons lichaam. Het was een groot besef – hoewel ik me nu bijna niet meer kan voorstellen dat ik me dit nooit eerder zo gerealiseerd heb. Het lichaam slaat veel op, net als ons hoofd: mooie ervaringen (hoe je je veilig en thuis kan wanen bij anderen, op verschillende plekken, in jezelf), maar ook vervelende gebeurtenissen, traumatische momenten. Ervaringen die het hoofd zelfs vergeet, omdat ze te zwaar, te ongrijpbaar zijn.“

Lees het hele openingswoord van Tatjana Almuli, schrijver van de roman ‘Ik zal je nooit meer’, een persoonlijke geschiedenis over uitgestelde rouw en intergenerationeel trauma. Ze opende zondag 17 juli de tentoonstelling ‘The Body Keeps the Score’.

“Onze lichamen dragen sporen van voorgaande generaties met zich mee. De illusie dat we ons leven beginnen met een schone lei, is doorgeprikt. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat je als mens in de baarmoeder niet alleen fysiek DNA van onze (voor)ouders meekrijgt, maar er ook trauma’s worden doorgegeven. The Body Keeps the Score is een groepstentoonstelling over intergenerationeel trauma.

Trauma’s kunnen jarenlang sluimeren en plots een uitweg in je lijf vinden. In hartkloppingen op vreemde momenten, of angst voor dingen waar je zelf geen nare ervaring mee hebt gehad. Als een choreografie van je lijf, een landkaart gebaseerd op gebeurtenissen die je zelf niet bewust hebt ervaren, maar je (voor)ouders wel hebben doorleefd. Er lijkt gelukkig steeds meer ruimte te ontstaan om emotionele pijn te uiten en bespreekbaar te maken.

The Body Keeps the Score is een groepstentoonstelling waarin Yuki Kho en Maurits de Bruijn een aantal kunstwerken tonen waar sporen uit het verleden zichtbaar en onzichtbaar aanwezig zijn. Soms enkel als voorzichtig vermoeden. Het zijn sporen die pas te herleiden, te begrijpen en te verzachten zijn, als je je eigen geschiedenis kent. Hoe heeft je lijf, hoofd en identiteit de meest kwetsbare ervaring van jouw (voor)ouders opgeslagen? En hoe ga je ermee om wanneer hun verhaal in jouw lichaam opstaat? De getoonde kunstenaars zijn soms expliciet, soms impliciet met dit thema bezig in hun werk.”

Opening
De tentoonstelling wordt op zondag 17 juli om 16.00 uur geopend door Tatjana Almuli, schrijver van de roman ‘Ik zal je nooit meer’, een persoonlijke geschiedenis over uitgestelde rouw en intergenerationeel trauma. 

Deelnemende kunstenaars
Lisa Ijeoma, Don Yaw Kwaning, Gerda Maas, Femmy Otten, Pieter Paul Pothoven, Buhlebezwe Siwani, Margherita Soldati, Sarah van Sonsbeeck en Eva Spierenburg.

Bron: Kunstenlab Deventer